Samopomoc – pomoc wzajemna, KOOPERACJA- PIOTR KROPOTKIN ; JÓZEF EDWARD ABRAMOWSKI

Twórcowanie może być jest przyjemnością i lataniem Underground -twórczość "podziemna", często półamatorska, przełamująca rozmaite tabu, estetyczne i społeczne również dotyczące nieszczęsnej integracji mIejsce Silesia Superior na pograniczu. Czas symboliczny -Wyspa Wielkanocna -dlaczego akurat tam? odpowiedź jest między wierszami i w naszej historii sięgającej do Szczepu Rogate Serce
GRUPA BRATERSKA 

SAMOPOMOC; Gegenseitige Hilee; Mutual aid; L'entraide; Взаимопомощь (или, другими словами, сотрудничество)
Samopomoc – pomoc wzajemna, we własnym zakresie, tzn. bez oczekiwania na wsparcie instytucjonalne, np. pomoc sąsiedzka.

Pomoc wzajemna – w teorii organizacji jest dobrowolną wzajemną wymianą zasobów i usług dla obopólnej korzyści.... Zazwyczaj grupy pomocy wzajemnej opierają się na swobodzie organizacji i uczestniczenia w nich, a wszystkie działania będą dobrowolne. Często są one zorganizowane jako niehierarchiczne, niebiurokratyczne, nienastawione na zysk organizacje, których członkowie kontrolują wszystkie zasoby i nie mają żadnego zewnętrznego wsparcia finansowego ani zawodowego. Są one prowadzone przez członków i przez nich zorganizowane. Mają charakter egalitarny i mają na celu wspieranie demokracji uczestniczącej, równości statusu członków oraz wspólnego przywództwa i wspólnego podejmowania decyzji. Zewnętrzny status społeczny członków uważa się za nieistotny wewnątrz grupy: status w grupie przyznaje się poprzez uczestnictwo

Przykładami organizacji pomocy wzajemnej są związki zawodowe, Towarzystwa Przyjazne, które były powszechne w całej Europie w XVIII i XIX wieku, średniowieczne gildie rzemieślnicze, amerykańskie „WSPÓLNOTY BRATERSKIE”, które istniały w czasie Wielkiego Kryzysu i zapewniały swoim członkom ubezpieczenie zdrowotne i życiowe oraz zasiłki pogrzebowe, a także angielskie „kluby pracownicze” ...

Pomoc wzajemna prawdopodobnie sięga początków ludzkiej kultury: nieodłączna część małych, wspólnotowych społeczeństw, uniwersalna dla starożytnej przeszłości ludzkości. Od zarania dziejów ludzkości, aż do czasów daleko wykraczających poza wynalezienie rolnictwa, ludzie byli pasterzami, wymieniając się pracą i zasobami na rzecz zarówno grup, jak i jednostek.  Jako abstrakcja intelektualna, pomoc wzajemna została rozwinięta i rozbudowana przez mutualizm lub systemy ubezpieczeń pracowniczych, a tym samym związki zawodowe, a także została wykorzystana w spółdzielniach i innych ruchach społeczeństwa obywatelskiego

Kooperacja (łac. cooperativus współpracujący, cooperatio współpraca) – współpraca, współdziałanie.  Kooperacja produkcyjna ma miejsce, gdy przedsiębiorstwo (kooperant) współpracuje z innym w ten sposób, że wykonuje dla niego pewne fazy procesu produkcyjnego; zaś kooperacja przedmiotowa wtedy, gdy dostarcza różnych elementów konstrukcyjnych do wytwarzanych przez inny zakład wyrobów.  W formie przestarzałej słowo to oznacza również spółdzielczość i stąd kooperatywa to stowarzyszenie spółdzielcze, spółdzielnia

 

Mutual aid in organization theory, mutual aid is a voluntary reciprocal exchange of resources and services for mutual benefit. Mutual aid projects are a form of political participation in which people take responsibility for caring for one another and changing political conditions.

As defined by radical activist and writer Dean Spade and explored in his University of Chicago course "Queer and Trans Mutual Aid for Survival and Mobilization", mutual aid is distinct from charity. Mutual aid projects are often critical of the charity model, and may use the motto "solidarity, not charity" to differentiate themselves from charities.  Spade makes the following distinctions between mutual aid and charity:

 POMOC WZAJEMNA JAKO CZYNNIK ROZWOJU (ang. Mutual Aid: A Factor of Evolution) – zbiór esejów rosyjskiego naturalisty i myśliciela anarchistycznego PIOTRA KROPOTKINA, wydany po raz pierwszy w 1902. - kładzie nacisk na rozróżnienie pomiędzy walką konkurencyjną poszczególnych organizmów o ograniczone zasoby, a walką zbiorową pomiędzy organizmami i środowiskiem. Podczas swoich obserwacji na Syberii i północno-wschodniej Azji, zauważył, że populacje zwierząt są ograniczone nie przez źródła żywności, które były obfite, ale raczej przez surową pogodę. Na przykład ptaki drapieżne mogą konkurować, kradnąc sobie nawzajem pokarm, podczas gdy ptaki wędrowne współpracują ze sobą, aby przetrwać srogą zimę, pokonując duże odległości. Nie negował konkurencyjnej formy działań, ale twierdził, że kooperacyjny odpowiednik jest niedoceniany: „Wśród różnych gatunków trwa ogromna ilość walk i eksterminacji; jednocześnie jest tyle samo, a może nawet więcej, wzajemnego wsparcia, wzajemnej pomocy i wzajemnej obrony… Towarzyskość jest w takim samym stopniu prawem natury, jak wzajemna walka.

Również istotnymi postaciami w rozwoju idei pomocy wzajemnej byli też Dorothy Day czy Petera Maurin z Katolickiego Ruchu Robotniczego. Starali się rozwijać pojęcie pomocy wzajemnej oraz zachęcać do praktyki jako sposobu czynienia miłosierdzia.

W oparciu o teorie Piotra Kropotkina dotyczące pomocy wzajemnej, a także w korelacji z marksizmem, te małe grupy są również rozpatrywane jako heglowska synteza autonomicznego indywidualizmu Locke'a i hobbeskiego kolektywizmu zbiorowego. Dyskusje te podkreślają otwarty model dobrowolnej współpracy w grupach pomocy wzajemnej, a nie współpracy narzuconej. W związku z tym stawia się pytania dotyczące napięcia adaptacji jednostki i samostanowienia z ogólnymi celami grupy. Przezwyciężenie tego napięcia wymaga wglądu w perspektywę życia innych i radykalnego otwarcia się na wszystkie możliwe sytuacje; wysoka świadomość i zaufanie do siebie są konieczne, aby złagodzić pozorną sprzeczność ze zbiorowością i rozwinąć właściwą syntezę dialektyczną

spółdzielczość i spółdzielcze metody działania społecznego szczególnie blisko łączą się z anarchizmem. Zarówno teoretycy ruchu spółdzielczego, jak jego praktycy są z ducha i sposobów działania bliżsi anarchistom niż socjalistom typu Marksowskiego. Spółdzielcy – tak samo jak anarchiści, bynajmniej o władzę nie walczą ani jej nie pragną; potrzebna im jest jedynie swoboda organizowania się. Spółdzielcy – tak samo jak anarchiści – całe działanie swoje opierają na najlepszych, społeczno-etycznych pierwiastkach duszy ludzkiej, wierzą w zasadniczą dobroć człowieka, i dążąc do organizowania ludzi na najpierwotniejszej podstawie interesów masowych, są przeświadczeni, że w wolnych organizacjach pomocy wzajemnej ujawnią się w całej pełni najwyższe etyczne właściwości ludzkie, ponieważ tylko w środowisku etycznie wysokim wolne organizacje należycie rozwijać się mogą i ponieważ – z drugiej strony – tylko wolne organizacje mogą wyhodować typ rzeczywiście etycznego, uspołecznionego i samorządnego człowieka i obywatela. Wszystkie organizacje rzeczywiście spółdzielcze są doskonałym przejawem współczesnym tej przepotężnej dążności do pomocy wzajemnej

JÓZEF EDWARD ABRAMOWSKI ps. Józef[] (ur. 17 sierpnia 1868 w Stefaninie] w pow. wasylkowskim w gub. kijowskiej, zm. 21 czerwca 1918 w Warszawie) – polski myśliciel polityczny, filozof, psycholog i socjolog. Bliski przyjaciel Stefana Żeromskiego, pierwowzór Szymona Gajowca w powieści „Przedwiośnie”, wolnomularz[].
\Po śmierci matki, wraz z ojcem i siostrą przeniósł się w 1879 roku do Warszawy. ..prywatną edukację u takich nauczycieli jak: Maria Konopnicka, poprzez którą poznał członków I Proletariatu, Zygmunt Pietkiewicz i Konrad Prószyński[]. zaczytywał sw dziełach Spencera, Darwina, a także Marksa. Na skutek obserwacji biedy, wykształca się w nim zmysł społeczny. W artykułach Pogadanki o rzeczach pożytecznych (1883) i Pogadanki z gospodarstwa społecznego (1884) głosił idee społecznej edukacji, pomocy i współdziałania oraz samodoskonalenia. Skupiał się w nich na idei braterstwa ludzi, ...Z powodu gruźlicy Abramowski wyjechał - poświęcił się studiom psychologicznym i socjologicznym. -dokonuje także rewizji swoich poglądów – odchodzi od ruchu robotniczego i marksizmu. Głosi potrzebę wyjścia poza marksizm i uzupełnienia go niezbędnymi dla teorii społecznej treściami. Akcentuje podmiotowy charakter ludzkiego istnienia i konieczność przemiany moralnej przed proponowanymi zmianami społecznymi.
...Po 1905 roku,  po upadku rewolucji, poświęcił się IDEI KOOPERACJI, o której napisał takie prace jak: Zasada respubliki kooperatywnej, Znaczenie współdzielczości dla demokracji, Idee społeczne kooperatyzmu oraz Kooperatywa jako sprawa wyzwolenia ludu pracującego. Abramowski opowiadał się za likwidacją państwa i zastąpieniem go związkiem kooperatywnym zrzeszającym – na zasadzie dobrowolności – wolnych wytwórców, odpowiadających w granicach swych obowiązków za kształtowanie losów własnych oraz świadomie angażujących się w życie społeczne. Przyczynił się do powstania Towarzystwa Kooperatystów, był współzałożycielem pisma spółdzielczego Społem. Kontynuował także ruch etyczny w postaci Związków Przyjaźni.
W centrum doktryny społecznej Edwarda Abramowskiego stoi wolność. - mocno wierząc w ukrytą ludzką dobroć (optymizm antropologiczny). - wolność człowieka to wolność bycia sobą, rozwijania swych własnych zainteresowań i kroczenia swoją własną ścieżką życia (a nie taką jaką wyznacza władza czy państwo)[]. -wolność klasy, narodu, społeczeństwa należy mierzyć zakresem wolności indywidualnego człowieka. Dlatego też jedynie socjalizm bezpaństwowy ma pełne szanse realizowania wolnościowych celów[]. Rewolucja moralna jest tu bardzo ważna, gdyż człowiek będzie dopiero wtedy wolny, gdy dokona się radykalna zmiana w jego wnętrzu – zmiana jego duszy, moralności, postrzegania świata i innych, tak by wykształcić społeczeństwo wolne, solidarne, opierające całe swe istnienie i zasady na polityce wolności
Abramowski uważał chrześcijaństwo za społeczny i moralny wyraz wolności i praw człowieka. Postrzegał je jako ideologię głoszącą równość, miłość i braterstwo[]. "Kazanie na górze" określał wręcz jako najbardziej rewolucyjny manifest, najwyższe piękno życia opierające się na miłości i wolności. Równocześnie krytykował religię jako instytucję i Kościół jako jej polityczny twór -odejscie od nauk Jezusa.

Edward Abramowski, BRATERSTWO, SOLIDARNOŚĆ, WSPÓŁDZIAŁANIE. Łódź – Sopot – Warszawa 2009,
E. Abramowski, ZWIĄZKI PRZYJAŹNI, Zielona Góra 1994, 

 Samopomoc także poprzez DOBROWOLNE ZRZESZENIE UDZIELAJĄCE SWYM CZŁONKOM POMOCY np. bank czasu, kasa zapomogowo-pożyczkowa.  Samopomoc polega na przywróceniu, własnym działaniem podmiotu uprawnionego, stanu zgodnego z treścią przysługującego mu prawa podmiotowego lub chronionego prawem stanu faktycznego (zob. np. art. 343 § 2 k.c.) albo na podjęciu takich działań, które zabezpieczają zaspokojenie jego praw podmiotowych (zob. np. art. 432 i 671 § 2 k.c.). Samopomoc ma zatem charakter restytucyjny.

Prapoczątek Twórcowni 27 stycznia 2005 zawązanie, 21 lutego spotkanie w czytelni na Ligonia

TWÓRCOWNIA FORMA-T zawiązała się jako niezobowiązująca grupa artystyczna podczas wernisażu Barbary K Bełdowicz czyli Mantykory w Galerii Pod Sufitem M. Biblioteki Publicznej w Katowicach 27 stycznia 2005. Ta Grupa Węgielna Twórcowni to Mantykora, Piotr D Dudkacy, Ilona, Robert Maurycy, Miron Jan; W znalezieniu siedziby pomógł nam Marek Plura (wtedy jako Przewodniczący Rady Biblioteki Terapeutycznej)
Od poniedziałku 21 lutego 2005 grupa działa przy Bibliotece Śląskiej – w filii na Ligonia 7. Szybko dotarli do tzw„czytelni” Wojtek Jajo Bieńczyk, Andrzej Wasylik, Agnieszka Sylvia Sroka, Danuta Arnika Zemlik, Zygmunt Skwarek, Zocha Fukcja M, Alicja Obiektywna mrówka, Wiola, Krzysiek Florek, Orra a stopniowo 15 nowych twórcowników.
Od kwietnia 2005 materiały plastyczne są sponsorowane przez Bibliotekę Śląską ( dzięki temu możemy wzbogacić warsztat o profesjonalne narzędzia, zbyt drogie dla każdego z nas). Od dwóch lat naszą pracownią jest „2-pokojowa niegdyś poligrafia w piwnicy na Ligonia”- MIEJSCE MAGICZNE, gdzie zdarzają się wspaniałe twórcze chwile inspirujące również do twórcowania w domu i kazdym innym miejscu.
Dziękujemy Markowi Plurze za pomoc
Dziękujemy Profesorowi Janowi Malickiemu !
....
początek czyli pierwsze koty za płoty
Wstęp jest słowem wstępnym, które samo przez się jest zbyt oficjalne. Nie lubimy wstępów dziś. MOże jutro wstęp będzie mile widziany.ale dziś wstępowi mówimy pa-pa

DLACZEGO TWÓRCOWNIA??
Stanisław Szukalski -bardzo kontrowersyjny prawie Leonardo
bliski- Mantykora znała jego krakowskie korzenie, miała na ręku bransoletkę Szczepu Rogate Serce- Mariana Konarskiego "Marzyna", niestety bez aparatu fotograficznego, wtedy razem z Radiem Katowice- zaproszona jako mediator, ponieważ Pan artysta nie chciał z nikim rozmawiać. z Mantykorą zwaną też BAHO rozmawiał wcześniej na jej wystawie w Krzeszowicach...
Stanisław Szukalski do końca był energicznie twórczy, choć popadał w coraz większe dziwactwa  .. sądzimy, że też trochę odleciał, jak niektórzy z nas....
30 lipca 1988 roku przyjaciele Szukalskiegorozsypali prochy jego i jego żony Joan Lee na Wyspie Wielkanocnej.....dlaczego?, trzeba poczytać o jego dziwacznej manii- wielkiej praprzyczyny słowian zwanej zermatyzmem....(vide zermatyzm).

to jest polski orzeł Szukalskiego
Orzeł piastowski wyrzeźbiony został na zlecenie władz województwa śląskiego w 1938 roku na frontonie gmachu Urzędów Niezespolonych obecnie w budynku tym  mieści się Wydział Filologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach czyli tuż obok naszej siedziby w FILII BIBLIOTEKI ŚLĄSKIEJ NA LIGONIA- to
KONTROWERSYJNA POSTAĆ
Stanisław Szukalski 94 lata swego życia (1893-1987) wypełnił niezwykłymi dokonaniami. Urodzony w Warcie niedaleko Sieradza, mieszkał w Gidlach, a już w wieku 13 lat objawił nieprzeciętny talent rzeźbiarski w Institute of Art w Chicago,  dwa lata później student Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesora Konstantego Laszczki, który go przyjął bez egzaminów tylko za szkic „kolano modelki”. W wieku 17 lat! W Pałacu Sztuki wystawia po raz pierwszy w 1912 roku, a w 1913 razem z Jackiem Malczewskim i Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. Ale już wtedy krytykuje ASP jako ostoję sztuki niepolskiej. Dochodzi do spięć z profesorami, sprzeciwia się biernemu kopiowaniu rzeźb antycznych, zmienia proporcje ciała ludzkiego, nawet deformuje, ale jednocześnie precyzyjnie przedstawia skomplikowane nawet detale, przez to uwypuklając istotne jego zdaniem cechy. Wspaniale modeluje torsy, szczególnie mięśnie oddaje w sposób doskonały, co nadaje rzeźbom formę bardzo monumentalną. Jego myślenie przestrzenne było niecodzienne, daleko odbiegało od przyjętych kanonów i prawideł. Miał niebywałą wyobraźnię, pełną smoków, węży, orłów, gryfów, centaurów, zbrojnych w ostre dzioby, szpony, pazury, topory, miecze. Sięgał do prekolumbijskiej sztuki południowo amerykańskiej, sztuki asyryjskiej, chińskiej, japońskiej. Powstawały kompozycje figuralne pełne niedomówień i tajemniczości. W 1913 roku wyjeżdża do ojca w Chicago ale ojciec ginie w wypadku automobilowym, Szukalski musi pracować dorywczo w rzeźniach i często przymiera głodem. W 1922 roku wykonuje rzeźbiarski portret Rabindranatha Tagore, indyjskiego poety, filozofa i kompozytora, którego kopia stanie na terenie uniwersytetu w Kalkucie.
W 1922 roku -związek małżeński z malarką Heleną Walker -przyjeżdża do Polski ze swoim dorobkiem i wystawia go w warszawskiej Zachęcie. Jego prace, szczególnie rzeźby głów, przyjęto z zachwytem, choć pojawiły się też głosy krytyczne. Jeszcze w 1923 wyjeżdża z kraju, w Paryżu w 1925 otrzymuje grand prix za brązy, dyplom honorowy za projekty architektoniczne i złoty medal . W kraju - pierwszą nagroda za projekt pomnika Adama Mickiewicza dla Wilna. Po burzliwej dyskusji zaniechano realizacji nagrodzonego projektu, który – opracowany z niezwykłą precyzją i emanujący ogromną wewnętrzną siłą – przedstawiał niemożliwego do społecznej akceptacji nagiego wieszcza w niezawisłość narodu polskiego zdobytą na trzech zaborcach. Wśród czasem nierealnych i szalonych były też i takie pomysły, które dziś mogą zadziwić perspektywicznym wizjonerstwem, jak ten o potrzebie doprowadzenia do powstania „Unii Młodych”, organizacji bezpartyjnej, której celem byłaby obrona interesów młodych wobec starego pokolenia i walka o przebudowę ustroju społecznego i narodowego (w czasie okupacji powstała organizacja konspiracyjna „Unia”). Albo wyśmiana w latach 30. teoria Szukalskiego o zjednoczonej Europie w jedną Unię, która byłaby w stanie przeciwstawić się zarówno Ameryce, jak i Rosji. Okazało się, że był bardziej przewidujący niż politycy. W końcu 1929 roku -USA, osiedla się w Hollywood. Tam żeni się po raz drugi. Do Polski przyjeżdża na lata 1936-1939 na zaproszenie ministra kultury i sztuki Ignacego Matuszewskiego. Wtedy też wojewoda śląski Michał Grażyński zaprasza go do Katowic, gdzie zamieszkał przy ulicy Kozielskiej. Ale w czasie montażu Orła miał mieszkanie w tej samej części budynku, na którym umieszczono płaskorzeźbę. Tutaj odwiedzał go Leszek Barylski, wtedy 7-letni chłopak, obdarowany przez Szukalskiego kawałkiem ciemnobrązowej plasteliny rzeźbiarskiej. W Katowicach w 1936 roku Szukalski przedstawił program „Duchtyni”, mającej być miejscem kultu Słowiańszczyzny, ulokowanej na dnie Smoczej Jamy na Wawelu z posągiem Oswobodziciela-Piłsudskiego, grobowcami sławnych Polaków oraz rzeźbą Światowida z czterema postaciami polskich bohaterów. Także w Katowicach napisał i wydał dramat sceniczny Krak syn Ludoli, dziejawa w dziesięciu odmroczach, w którym Krak, syn Ludoli, kowala wykuwającego dusze, niszczy Smoka Wawelskiego, zrzuca znienawidzone jarzmo i Sławia staje się wolna, aby dążyć do wypełnienia swego zadania – dania szczęścia całej ludzkości. W Katowicach wznowił wydawanie pisma „Krak” propagującego jego idee. Po wybuchu II wojny Stanisław Szukalski ukrywszy się w warszawskiej ambasadzie USA, wyjeżdża,-w Kalifornii żyyje w biedzie. Ale nadal tworzy, m.in. pomnik Koguta Gallów dla Paryża, Spętanego Prometeusza dla ONZ, projekt Pomnika Katyńskiego z olbrzymim gorylem z twarzą Breżniewa, zabijającego – młotem i sierpem – skrępowanego, dramatycznie przegiętego do tyłu polskiego oficera. Dla Warszawy proponuje w 1957 roku pomnik Powstańców Warszawy. ...Dla Hitchcocka zrobił z Salvadorem Dalim dekorację do sceny snu w filmie Urzeczona. W filmach science fiction miasta stylizowane są na budowle z rysunków Szukalskiego. Opanował tak język angielski, że stworzył wiele nowych słów, które przyjęły się w języku angielskim. Fragment wspomnień Szukalskiego brytyjska Akademia Nauk umieściła w podręczniku angielskiego dla początkujących pisarzy, razem z fragmentami prozy Guy de Maupassanta i Czechowa. Gdy znany kompozytor Fritz Kramer usłyszał improwizację fortepianową Szukalskiego, uznał, że mógłby zostać najlepszym kompozytorem swoich czasów, gdyby zechciał się poświęcić muzyce.
Jego mecenasem został Glenn Bray, który stworzył „Archiwum Szukalskiego” i dotąd upowszechnia twórczość artysty, udostępnia zbiory, organizuje wystawy, wydaje katalogi, w czym pomaga George DiCaprio i jego syn, słynny aktor Leonardo DiCaprio, który w młodych latach często przebywał w pracowni Szukalskiego i w filmie Titanic miał oddać Szukalskiemu hołd przez ukazanie postaci zbuntowanego młodego artysty. W 1957 roku przyjechał Szukalski do Polski, chcąc odzyskać swoje pozostawione tutaj dzieła. Bez rezultatu. W Warszawie i w Katowicach, przechowywane w skrzyniach na strychach Urzędu Wojewódzkiego, zostały po wojnie do ostatniego rysunku rozkradzione – 6 jest w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu, 1 w Muzeum Historii Katowic, 6 w Muzeum Narodowym w Warszawie, 2 rysunki w Muzeum Narodowym w Krakowie, 1 rzeźba w Muzeum w Szczecinie, 1 w Łodzi. Jest też Szukalski projektantem stuzłotowej monety z wizerunkiem Mikołaja Kopernika i stylizowanym orłem polskim na rewersie, wybitej w 1925 roku w dwóch wielkościach, w mikroskopijnym nakładzie 150 egzemplarzy w srebrze, 100 w brązie i 2 egzemplarzy w złocie....Choć miał nieprzejednanych przeciwników, przez wielu był uważany za artystę porównywalnego z Michałem Aniołem i Leonardem da Vinci. Wprawdzie uważano, że posiadał w sobie nadmiar szaleństwa, który często cechuje ludzi genialnych, to przecież została po nim zdumiewająca twórczość. ... odtworzenie piastowskiego Orła w miejscu, gdzie go umieścił Stanisław Szukalski – na frontonie gmachu Uniwersytetu Śląskiego. ....sprzeciwiał się wszelkim ideologiom – faszyzmowi, komunizmowi, judaizmowi, kapitalizmowi, a także chrześcijaństwu. Nigdy nie ułatwiał kontaktu ze swoją twórczością. Już w Chicago zniszczył przyznane mu wyróżnienie twierdząc, że jurorzy nie są uprawnieni do oceny jego twórczości. Kiedy indziej zdemolował swą wystawę za ocenzurowanie jednej z prac.
1929 W Krakowie powołał Szukalski „Szczep Rogate Serce”, grupując młodych adeptów sztuki. Zasadą ich pracy twórczej ma być tworzenie z pamięci. Nie wolno wykonywać szkiców, a prace raz rozpoczęte należy wykańczać w najdrobniejszych szczegółach. Pracuje się jedynie nad jedną kompozycją, bez rozpraszania się na inne. Tematyka prac musi dotyczyć koniecznie słowiańskiej przeszłości Polski. Jest to jedyna droga do uwolnienia się spod zgubnych wpływów sztuki obcej i narodzin nowej, prawdziwie narodowej. Wyrazem łączności z piastowską przeszłością była zamiana imion chrzestnych członków szczepu na brzmiące bardziej słowiańsko. Siebie nazwał Stachem z Warty Szukalskim, a np. Stefana Żechowskiego – Zieminem z Książa Żechowskim. Szokował pogląd artysty, że w polskim malarstwie liczą się tylko Matejko, Wyspiański, Jacek Malczewski i Stryjeńska. Zaś polskimi bohaterami są Kazimierz Wielki, Kopernik, Słowacki, Mickiewicz i przede wszystkim Piłsudski. Ziszczenie ich wizji doprowadzi do powstania Polski II nieskażonej obcymi wpływami. Zaprojektował też pomnik Politwarusa (z połączenia trzech wyrazów: Polski, Litwy i Rusi), symbolizującego wolność
http://www.alfa.com.pl/slask/200609/s65-67.htm
Twórcowanie jest przyjemnością i lataniem
Czas symboliczny -Wyspa Wielkanocna -dlaczego akurat tam? odpowiedź jest między wierszami

Syllogamia a przydasie twórcze, "masywny kolekcjoner"

Zbieranie przydasiów jest problemem również osób twórczych, które widzą w dziwnych rzeczach możliwości potencjalne- np bycia elementem kolażu, assamblażu...niektórzy z nas mają problem z przechowywaniem "elementów" do swoich twórczych wizji przez lata...pokrywają się kurzem, zostają przykryte innymi równie inspirującymi "cosiami"
przegapiliśmy wystawę:
Rewelacyjny "Masyw kolekcjonerski". Połączenie zbiorów rodziny Sosenków i Roberta Kuśmirowskiego na wystawie w Krakowie oddaje grozę gromadzenia przedmiotów: Krakowski Bunkier Sztuki wypełniają szczelnie przedmioty służące rozrywce, sportom i edukacji dzieci. Setki lalek, miśków, nakręcanych samochodzików, hulajnóg, książek, pocztówek. To 5 tysięcy eksponatów z prawie 40-tysięcznego zbioru Sosenków.

****
i tak mogłoby być gorzej, bo istnieje też zespół Diogenesa, filozof z beczki nie myje się, chodzi w łachmanach itd, całe szczęscie że nie zagląda do Twórcowni
definicje:
Syllogomania (zespół zbieractwa, patologiczne zbieractwo) – nabywanie lub trudności z pozbywaniem się rzeczy nieużytecznych bądź o małej dla innych osób wartości. Powoduje dezorganizację życia społecznego i zawodowego bądź obniżenie ich poziomu, a także ograniczenie przestrzeni życiowej chorego. W konsekwencji nie może on korzystać z pomieszczeń mieszkalnych zgodnie z ich przeznaczeniem.
Czemu ciągle nabywają i nie są w stanie wyrzucić przedmiotów, niemających dla innych większego znaczenia lub wartości? Najczęściej podają jeden z tych motywów: 1) obawę przed wyrzuceniem czegoś, co przyda się w bliżej nieokreślonej przyszłości, 2) poczucie bezpieczeństwa zapewniane przez posiadanie określonych obiektów, 3) obawę przed pozbywaniem się czegoś, co jest jeszcze dobre, sprawne, a więc użyteczne, 4) emocjonalny stosunek do gromadzonej niekiedy latami kolekcji. Niektórzy specjaliści sądzą, że zbieractwo stanowi przejaw potrzeby jak najdoskonalszego kontrolowania otoczenia, by zapobiec przykrym wydarzeniom.
Syllogamia polega na nieuzasadnionym lęku przed utratą czegoś, co mogłoby się przydać oraz ogromne przywiązanie do posiadanych przedmiotów. Dzięki nagromadzonym przedmiotom chory czuje się lepiej i bezpieczniej...jednak konsekwencją może być uczucie osaczenia czy dyskomfortu. ...Dotknięci nim ludzie mają trudności z podjęciem decyzji i realizacją zamierzeń. Często bywają też perfekcjonistami oraz przejawiają zachowania unikające-unikanie konsekwencji .Ratunek- "wystarczy poprosić osobę, obiektywnie nastawioną do twoich dóbr, aby pomogła ci sprecyzować, czego tak naprawdę nie potrzebujesz"...Od dawna wiedziano, że zespół zbieractwa jest przekazywany w rodzinach z pokolenia na pokolenie.wiele osób z tym problemem przeżyło jakieś traumatyczne zdarzenie, stając się np. ofiarą przemocy seksualnej bądź doświadczając straty. (czynniki patogenetyczne o charakterze neurobiologicznym oraz psychospołecznym).
poważniejsze źródło problemów to:
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, ZOK (zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, nerwica natręctw, zespół anankastyczny; ang. obsessive-compulsive disorder, OCD) – zaburzenie psychiczne z grupy zaburzeń lękowych charakteryzujące się występowaniem u chorego natrętnych (obsesyjnych) myśli oraz/lub zachowań przymusowych (kompulsyjnych). W ICD-10 zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne klasyfikuje się jako F42; oznaczenie jako F42.0 oznacza ZOK z przewagą myśli obsesyjnych, a F42.1 z przewagą czynności natrętnych (rytuałów).
blog o zbieractwie Minty House Blog
o "patologiczne chomikowanie"
MASYWNY KOLEKCJONER
fragmenty z wikipedii i innych źródeł

Imiiennik naszej ulicy- renesansowy Stanisław Ligoń- Karlik z Kocyndra

Ulica ligonia -kto to jest? KTÓRY LIGOŃ? a był to cały ród. Najbliższy nam jest Stanisław Ligoń, -Karlik z Kocyndra (ur. 27 lipca 1879 w Królewskiej Hucie, zm. 17 marca 1954 w Katowicach) –
....pracował jako goniec w księgarni, a następnie w zakładzie malarskim. ...uczęszczał do krakowskiej szkoły artystyczno-przemysłowej, ...studia malarskie w Berlinie....jako malarz-ilustrator. .... Reżyserował, grał, projektował dekoracje, organizował wieczory artystyczne...
Po wojnie pisał i rysował w polityczno-satyrycznym piśmie Kocynder, używając pseudonimu Karlik. ....1923-1928 był nauczycielem rysunku w gimnazjum im. Adama Mickiewicza. otoczył opieką terenowe sceny teatralne, teatry lalkowe.
Stanisław Ligoń był prezesem Związku Zawodowego Artystów Plastyków w Katowicach....
Był aktywnym radiowcem. ...Prowadził stałe audycje: Bery i bojki, Przy sobocie po robocie, Co niedziela u Karlika brzmi pieśniczka, gro kapela. Radiowa czelodka. Posługiwał się spolszczoną gwarą śląską.
cały jego ród był barwny, godny -cudowny wzór dla Ślązaków